Η χώρα ζει, ατύπως, σε μια προεκλογική περίοδο. Ο Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας ξεκαθαρίζει με κάθε ευκαιρία πως οι εκλογές θα γίνουν τον ερχόμενο Οκτώβρη, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να βάλει φρένο στα σενάρια πρόωρων εκλογών τον Μάϊο ή και νωρίτερα. Το πολιτικό σκηνικό της χώρας όμως βυθίζεται σε έναν κύκλο πρωτοφανούς έντασης, με αλληλοκατηγορίες που ξεφεύγουν κατά πολύ από κάθε έννοια πολιτισμένου, κοινοβουλευτικού διαλόγου. Γιατί λοιπόν, μέσα σε ένα τέτοιο ζοφερό κλίμα, ένας νέος άνθρωπος αποφασίζει να «μπλέξει» το όνομα του με την πολιτική; Και γιατί επιλέγει να το κάνει ως υποψήφια με το Κίνημα Αλλαγής, σε μια άσχημη, δημοσκοπικά τουλάχιστον, συγκυρία για αυτό και όχι με τους δυο «ισχυρούς» μονομάχους;
Η Μαρία Γαλλιού ανακοινώθηκε ως υποψήφια βουλευτής με το Κίνημα Αλλαγής. Η Λαρισαία δικηγόρος που έχει ήδη αφήσει το πρώτο της στίγμα μέσα στις δικαστικές αίθουσες, καλείται να αποδείξει πως μπορεί να τα καταφέρει και σε πιο δύσκολους στίβους. Τι ήταν αυτό που την οδήγησε σε αυτή την απόφαση; Ποιος ο στόχος της και ποιος ο οδηγός σκέψης και ενεργειών της; Γιατί μπορεί το Κίνημα Αλλαγής και όχι ο Αλέξης Τσίπρας να εκφράσει τη Σοσιαλδημοκρατία και τον κεντρώο χώρο στην Ελλάδα;
Ένα μεσημεράκι, μέσα στη βδομάδα που τρέχει, την συναντώ στον επαγγελματικό της χώρο, έναν χώρο που έφτιαξε η ίδια, αυτοδημιούργητη, από το μηδέν. Το λέει με περηφάνια και συγκίνηση, όταν της δώσεις το ερέθισμα να αισθανθεί πιο ελεύθερη. Κάθεται απέναντι μου και, πρόθυμα, απαντάει σε όλα τα ερωτήματά μου…
Συνέντευξη στον Λευτέρη Παπαστεργίου
Ζούμε την απόλυτη κοινοβουλευτική παρακμή; Έχω την αίσθηση πως η χώρα γυρίζει πίσω, στη δεκαετία του 1960…
Αυτό που θα πρέπει να απαντηθεί είναι αν τα στοιχεία αυτά, που συνθέτουν το παζλ της κοινοβουλευτικής παρακμής, θα αποτελέσουν στοιχεία πολιτικής ιστορίας ή συγκυρίας. Αυτό όμως που θα ήθελα να επισημάνω, με αφορμή την διαπίστωσή σας, είναι πως η ελληνική κοινωνία είμαστε όλοι εμείς. Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος βαθιές γνώσεις ιστορίας για να συνειδητοποιήσει πως ζούμε συνθήκες πολιτικής παρακμής. Αυτό που οφείλει ο καθένας από μας, σε προσωπικό επίπεδο, είναι να θέσει το ερώτημα «από πού προκύπτει αυτή η πολιτική παρακμή». Να εξετάσουμε δηλαδή επιτέλους αν αυτό είναι σύμπτωμα της κοινωνικής παρακμής της χώρας.
Γιατί λοιπόν, μέσα σε αυτό ακριβώς το περιβάλλον, της κοινωνικής και κατ’ επέκταση της πολιτικής παρακμής που βιώνει η χώρα, μια νέα γυναίκα, επιτυχημένη επαγγελματίας, μητέρα και σύζυγος, αποφασίζει να εμπλακεί με την πολιτική;
Μια πρώτη παρατήρηση: αν ήμουν άνδρας, ενδεχομένως, η ερώτηση αυτή να μην είχε τεθεί. Θέλω να πω δηλαδή πως για τον άνδρα είναι αυτονόητο πως η απόφασή του να κατεβεί υποψήφιος με τον συνδυασμό ενός κόμματος, θα ήταν μια πράξη ισχύος, λογικής και αλτρουϊσμού. Αυτό λοιπόν είναι ένα στοιχείο που μου προσθέτει μια ιδιαίτερη γοητεία, αναδεικνύοντας, ταυτόχρονα, και ένα σημαντικό πρόβλημα στη χώρα και μάλιστα εν έτει 2019: τον ρόλο της γυναίκας.
Από κει και πέρα, για να απαντήσω ευθέως στο ερώτημα σας: πιστεύω στις δυνάμεις και στις δυνατότητες της γενιάς μου, όπως επίσης πιστεύω πως το μέλλον θα πρέπει στη χώρα αυτή να το διαμορφώσουμε από κοινού. Η προσωπική μου ταυτότητα είναι, πρωτίστως, επαγγελματική. Η νομική μου ιδιότητα, όλα αυτά τα χρόνια που ασκώ μάχιμη δικηγορία, ξεκινώντας κυριολεκτικά από το μηδέν, μου έδωσε τη δυνατότητα της τριβής με τον άνθρωπο και τα προβλήματα του. Η επαγγελματική μου ενηλικίωση άρχισε να συμβαδίζει με την προσωπική μου ενηλικίωση. Έγινα μητέρα σε ηλικία 25 ετών, μετά στα 29 και τέλος στα 33.
Πιστεύω λοιπόν, έχοντας σχηματοποιήσει σε μεγάλο βαθμό την επαγγελματική και προσωπική μου ενηλικίωση, πως κάθε γενιά θα πρέπει να αφήνει ένα καθαρό, εναργές, αποτύπωμα. Το αποτύπωμα αυτό θα πρέπει, απαραιτήτως, να εμπεριέχει το στοιχείο και την έννοια του σεβασμού. Για να συνθέσω λοιπόν την απάντηση μου, σας λέω πως όλα τα παραπάνω δημιουργούν το πλαίσιο εκείνο που με ωθεί να συμμετάσχω στις επόμενες εκλογές.
Μια αποτελμάτωση ή μια πολιτική νάρκωση, αποτελεί, στις μέρες μας κίνδυνο για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Το αντίδοτο σ’ αυτό είναι η ανανέωση
Παίρνετε το ρίσκο να τοποθετήσετε το όνομα σας μέσα στο πλαίσιο της παρακμής που περιγράψαμε, επιπροσθέτως δε, παίρνετε το ρίσκο να κατεβείτε υποψήφια με το Κίνημα Αλλαγής. Δεν θα ήταν πιο εύκολο, αν το κάνατε ως υποψήφια του Τσίπρα ή του Μητσοτάκη;
Θα σας απαντήσω κάνοντας προηγουμένως δυο επισημάνσεις. Πρώτον, θεωρώ πως τα στοιχεία αποσύνθεσης του πολιτικού συστήματος είναι στοιχεία που συναντά κανείς και στον κοινωνικό βίο. Υπάρχει δηλαδή μια άμεση διασύνδεση. Δεύτερον, το μότο της ζωής μου είναι πως «όλα μπορούν να ανατραπούν». Αυτό σημαίνει πως τίποτα δεν είναι μάταιο. Η ενεργή συμμετοχή θα πρέπει να εμπεριέχει στοιχεία ανανέωσης και επίγνωσης των προβλημάτων. Επιπλέον, η ενεργή συμμετοχή και η συνέπεια πράξεων και λόγων οδηγούν σε μια απόφαση συμμετοχής στα κοινά, ως ενσυνείδητη λειτουργία της ίδιας της δημοκρατίας.
Για να σας απαντήσω λοιπόν ευθέως σε αυτό που με ρωτήσατε, θα σας πω ότι αν αποφάσιζα να κατέβω υποψήφια με τον Αλέξη Τσίπρα ή τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα είχα κρίση συνείδησης. Μου είπατε πως το Κίνημα Αλλαγής δεν βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή θέση. Σας απαντώ ότι μια αποτελμάτωση ή μια πολιτική νάρκωση, αποτελεί, στις μέρες μας κίνδυνο για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Το αντίδοτο σ’ αυτό είναι η ανανέωση. Η ανανέωση στην πολιτική είναι το οξυγόνο της ίδιας της δημοκρατίας. Και για να προλάβω τυχόν ερώτηση σας, σπεύδω να σας πω, ότι δεν αναφέρομαι, απαραιτήτως, σε μια ηλικιακή ανανέωση. Οι άνθρωποι, ως φορείς ιδεών, είναι αυτοί που χτίζουν τα πολιτικά κινήματα.
Το Κίνημα Αλλαγής λοιπόν είναι ο χώρος που εκφράζει την σοσιαλδημοκρατία. Το 2012 είχαμε μια πολιτική έκρηξη, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την μετατόπιση δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορεί ξαφνικά το 4% του ΣΥΡΙΖΑ να έφτασε στο 34% μόνο του. Υπήρξε υφαρπαγή ελπίδας με στόχο τη νομή της εξουσίας, η οποία τελικά κατέληξε στη σημερινή πολιτική παρακμή και κατ’ επέκταση στην κοινωνική αδράνεια. Ένα μεγάλο ποσοστό του εκλογικού σώματος σήμερα σιωπά. Απέναντι στη σιωπή αυτή, το Κίνημα Αλλαγής θα πρέπει να αποκτήσει ισχυρή φωνή και να το εκφράσει αυθεντικά. Να γίνει ξανά ο πόλος συνάντησης των ανθρώπων του πολιτικού και κοινωνικού κέντρου. Η συνάντηση αυτή θα πρέπει να είναι, πρωτίστως, ειλικρινής, και κατόπιν ιδεολογική.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να εκφράσει το κέντρο και τη σοσιαλδημοκρατία γιατί στόχος του είναι η νομή της εξουσίας
Γιατί όμως την σοσιαλδημοκρατία και το κέντρο να την εκφράσει το Κίνημα Αλλαγής και όχι ο Αλέξης Τσίπρας;
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να εκφράσει το κέντρο και τη σοσιαλδημοκρατία γιατί στόχος του είναι η νομή της εξουσίας. Συμπεριφέρεται απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους χρησιμοποιώντας τον χαρακτηρισμό «προδότες», ενώ ακόμα και στα εθνικά θέματα, όπως η διαπραγμάτευση με τα Σκόπια, δεν επιδιώκει το εθνικά αναγκαίο, αλλά την πόλωση και τον διχασμό. Θεωρεί πως κάθε μη αρεστός αντίπαλος του θα πρέπει να αφανιστεί. Αυτή η εν πολλοίς αντιδημοκρατική συμπεριφορά απέχει έτη φωτός από το κέντρο και την σοσιαλδημοκρατία.
Πως θα περάσει το πολιτικό σύστημα στην επόμενη φάση, κάτι αναγκαίο για την χώρα μας και την ίδια τη δημοκρατία;
Δίνοντας φωνή, βήμα και διέξοδο στη νέα γενιά. Η γενιά μας ζει έναν στραγγαλισμό. Έναν στραγγαλισμό οικονομικό, επαγγελματικό, κοινωνικό. Μορφωμένοι άνθρωποι, με πτυχία και γνώσεις, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την Ελλάδα επειδή δεν μπορούν ούτε να επιβιώσουν, ούτε να ονειρευτούν. Νέοι αγρότες που πασχίζουν με νέες τεχνολογίες και πιο εξειδικευμένες γνώσεις να σταθούν στα πόδια τους και να παλέψουν για ένα καλύτερο αύριο, βλέπουν τον κόπο τους να πάει χαμένος. Νέοι επαγγελματίες, με φρέσκιες ιδέες και ρίσκο, συνθλίβονται από τη γραφειοκρατία και τη φορολογία. Το επόμενο κεφάλαιο της χώρας, καθώς επίσης και του πολιτικού συστήματος της, θα πρέπει να γραφεί από χέρια νέων ανθρώπων. Το κεφάλαιο αυτό θα γραφεί με επιτυχία μόνο μέσα από την ανασυγκρότηση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας, κάτι που αποτελεί πολιτική αναγκαιότητα για την χώρα μας και ο επαναπατρισμός των δυνάμεων μας συνιστά για εμένα προσωπικά το πολιτικό στοίχημα.
Υπάρχει κάτι που σε φοβίζει στον προεκλογικό αγώνα που έχει ξεκινήσει;
Η οικογένεια μου, με έναν πατέρα και μια μάνα που δούλευαν νυχθημερόν για να καταφέρω εγώ να σπουδάσω και να γίνω κάτι στη ζωή μου, μου έλεγε συνεχώς «γίνε καλός και χρήσιμος πολίτης. Μοναδικά σου εφόδια είναι οι γνώσεις που πρέπει να αποκτήσεις και η διάπλαση της προσωπικότητας σου με αρετές». Αυτά αποτέλεσαν για μένα και συνεχίζουν να αποτελούν οδηγό ζωής. Δεν έχω μάθει στη ζωή μου, ούτε να υποκρίνομαι, ούτε να λέω ψέματα, ούτε να αφήνω τους άλλους να με προσδιορίζουν. Γι’ αυτό και έχω μάθει να παίρνω αποφάσεις και να τις στηρίζω. Δεν έχω μάθει, επίσης, ούτε να ευνουχίζω τη γνώμη μου, ούτε να κρύβομαι. Απαντώ λοιπόν πως αν με φοβίζει κάτι αυτό είναι να μην βρεθώ ποτέ στην θέση να σταθώ απέναντι στα παιδιά μου, και αν με ρωτήσουν «κι εσύ τι έκανες τότε;» να μην έχω κάτι να τους απαντήσω.
Ευχαριστώ πολύ.
Εγώ ευχαριστώ.
Αναδημοσίευση από το onlarissa.gr